เราตั้งกระทู้นี้ขึ้น แค่อยากเล่าเรื่องราวของเรา เผื่อจะเป็นกำลังใจให้ใครหลายๆคน หรือได้กำลังใจจากคนที่กำลังเผชิญกับโรคนี้แบบคู่ของเราค่ะ....เริ่มเลยนะคะ คือวันนั้นเรากับสามีเริ่มคุยกันว่าจะมีลูก เราเลยไปตรวจสุขภาพที่ รพ เอกชนแห่งหนึ่ง วันนั้นแค่เจาะเลือดและเก็บปัสสวะ พยาบาลบอกว่าให้รอฟังผลอีก 1 อาทิตย์ เรายังไม่ได้เจอคุณหมอ แต่ในวันรุ่งขึ้น คุณพยาบาลโทรมาหาสามี บอกว่าคุณหมอขอคุยเป็นการส่วนตัว อีก 10 นาทีคุณหมอจะโทรมาคุย สามีเราก็รอด้วยความกังวล คือตอนนั้นเราอยู่ด้วยกันที่บ้าน 30 นาทีที่รอ คุณหมอโทรมา คำแรกที่ถามสามีคือตอนนี้สุขภาพดีอยู่มั้ย ขอพบเป็นการส่วนตัวในวันนี้เลย ขอพบแค่สามีเราคนเดียว สามีเรารับปาก นัดเวลา และไปถึง รพ. เราไปด้วยกัน ตลอดการเดินทางสามีเรากังวลและพูดกับเราว่ามันต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ และเมื่อสามีเข้าไปพบคุณหมอ ตอนนั้นเรารออยู่ข้างนอก เราคิดไปต่างๆนาๆ สามีเราเข้าไปคุยกับคุณหมอประมาณ 1 ชม. แล้วเดินคอตกออกมา หน้าสามีเราไม่ค่อยดีเลย เค้าเดินมานั่งข้างๆ แล้วลูบหัวเรา แต่ไม่พูดอะไร ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เราก็ถาม หมอว่าไงๆๆๆๆ สามีเราไม่ตอบ เราบอกว่าเป็นอะไร บอกเรามา ไม่ว่าจะเป็นอะไร เราก็จะดูแลเค้า สามีบอกว่าเดี๋ยวไปคุยที่รถนะ พอขึ้นรถ สามีกอดเราและร้องไห้อย่างหนัก เราพูดขึ้นเลย เป็นอย่างที่เราคิดใช่ไม๊ สามีบอกว่าใช่ และร้องไห้อย่างหนักมากๆ แต่หมอบอกกับสามีว่าอย่าพึ่งบอกเรา ขอเอาไปตรวจระเอียดอีกครั้งแต่โอกาสที่ติดเชื้อจริงๆ 80-90% แต่สามีบอกเราค่ะ ตอนนั้นเราหน้าชามากๆ ทั้งอึ้งทั้งเสียใจ ทำอะไรไม่ถูก เราไม่เคยเห็นสามีเราร้องไห้แบบนี้ เราทำใจไม่ได้ สามีเรายังมีแรงขับรถกลับบ้าน พอถึงบ้านเราสองคนร้องไห้กอดกัน เราสองคนกินไม่ได้นอนไม่หลับ ซึมเศร้า ร้องไห้ตลอดเวลาอยู่ 2-3 วัน ถึงเรื่มตั้งสติได้ เราก็สัญญาว่าเราจะไม่ทิ้งเค้าไปไหน แต่ความฝันที่เราจะมีลูกด้วยกัน คงพังทลาย เราเสียใจเรื่องนี้มากที่สุด เพราะเราอยากมีลูกมากๆ ผ่านมา 2-3 วัน ได้เวลาฟังผลเลือดที่ส่งไปตรวจละเอียด เป็นคุณหมออีกท่านนึง เราสองคนเข้าไปฟังด้วยกัน คุณหมอบอกกับสามีว่า มีเชื้อจริงๆ ผลออกมาชัดเจนแล้ว แต่จะตรวจว่าค่า CD4 อยู่เท่าไหร่ และติดเชื้อมานานเท่าไหร่แล้ว และให้เราตรวจหาเชื้อละเอียดด้วย แต่รอผลอีก 2 อาทิตย์ เรากลับมาร้องไห้อีกแล้วค่ะ นึกได้ก็ร้อง มันไม่น่ามาเกิดกับเราเลย เราอยู่กับสามีมา 6 ปี เราไม่เคยจับได้เรื่องผู้หญิง เราอยู่ด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เค้าติดได้ยังไง มันเป็นคำถามซึ่งสามีเราก็คิดเรื่องนี้ แต่เราเชื่อใจสามีนะคะ เพราะเราทำงานด้วยกัน เราอยู่ด้วยกันแทบจะ 24 ชม. ผ่านไป 2 อาทิตย์ ผลออกแล้วค่ะ แฟนเรามีเชื้อประมาณ 28000 ตัว CD4 280 ประมาณนี้ค่ะ หมอบอกว่าติดมาประมาณปีกว่า เอาแล้วไงคะ เราอยู่ด้วยกัน 6 ปี ติดมาปีกว่า แต่เราไม่ติด ทั้งๆที่ไม่ค่อยได้ป้องกัน อาจเป็นเพราะเวลามีเพศสัมพันธ์ไม่มีบาดแผล หมอบอกแบบนี้ค่ะ แต่เรื่องที่ติดมาปีกว่า เรื่องนั้นผ่านไปค่ะ เราไม่ติดใจ และไม่หาคำตอบ ตอนนี้เราก็ยังอยู่กับสามีเหมือนเดิม เรารักเค้าเหมือนเดิม เราอยู่ด้วยกันเป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน เราคิดตลอดว่า สามีเราเป็นแบบนี้ยังดีกว่าเกิดอุบัติเหตุจากเราไปแบบกระทันหัน อันนั้นเราคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ เราเลยตั้งสติได้เร็วค่ะ ตอนนี้สามีทานยาต้านทุกวัน และจะต้องไปตรวจเลือดทุกๆ 6 เดือน เพื่อดูผลเชื้อว่าลดลงไม๊ เชื่อไม๊คะ เราไม่รังเกียจเค้าเลยสักนิด เราพร้อมที่จะเป็นไปกับเค้าด้วยซ้ำ ตอนนี้สภาพจิตใจเราสองคนดีขึ้นมาก เกือบเป็นปกติ ใช้ชีวิตแบบคนทั่วไป แค่ไม่มีอะไรกันเหมือนเมื่อก่อน คือตอนนี้หมอสั่งให้หยุดมีอะไรกันก่อน 6 เดือน หลังจากนี้ 6 เดือน เราสองคนคงได้รับข่าวดีว่าเชื้อลดลง ^________^
....ผู้ที่มีเชื้อ ไม่ได้น่ากลัวนะคะ ท่านที่อ่านแล้วคิดว่าตัวเองมีความเสี่ยง ไปตรวจไว้ก็ดีนะคะ รู้เร็ว รักษาเร็ว ไม่ตายเร็วค่ะ
ตั้งใจจะมีลูก กลับมี(เชื้อ)โรคที่เรียกว่า HIV
....ผู้ที่มีเชื้อ ไม่ได้น่ากลัวนะคะ ท่านที่อ่านแล้วคิดว่าตัวเองมีความเสี่ยง ไปตรวจไว้ก็ดีนะคะ รู้เร็ว รักษาเร็ว ไม่ตายเร็วค่ะ